Κατερίνα Σχινά – Τόνι Μόρισον Tα Blues της γραφής Katerina Sxina – Toni Morrison Writing Blues

Aπό το εργαστήριο με την  Κατερίνα Σχινά, στο ΕΚΕΜΕΛ με θέμα την Τόνι Μόρισον και την εμπειρία της μετάφρασης των βιβλίων της στο πλαίσιο των Συναντήσεων της Τετάρτης. Η Κατερίνα Σχινά έχει μεταφράσει τα βιβλία της Μόρισον Έλεος, Αγάπη, Σούλα, Παράδεισος, Γαλάζια Μάτια αλλά και Φίλιπ Ροθ, Κάρολ Τζέις-Όουτς και πολλούς άλλους σύγχρονους συγγραφείς.

«Η Μόρισον γράφει σαν μουσική jazz: ξεκινά δυναμικά και αφήνει σιγά σιγά τις διάφορες φωνές των ηρώων της να αναπτύξουν το θέμα, σαν μουσικό αυτοσχεδιασμό. Στα βιβλία της βλέπουμε μια αναβίωση του Harlem της δεκαετίας του 1920. Καταγόταν από μια φτωχογειτονιά και στα βιβλία της δίνει έμφαση στην τάξη περισσότερο παρά στο χρώμα. Είναι πολύ δύσκολο να γράψεις για τους μαύρους όταν ζεις κι εσύ μέσα στην ίδια ακριβώς ιδεολογία και κουλτούρα. Οι μαύροι συγγραφείς μιλάνε γενικά για το πώς τους βλέπουν οι λευκοί. Η Μόρισον, βλέπει τις διακρίσεις και εντός της δικής της κοινότητας. Παρακολουθεί στενά το ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία των μαύρων. Οι γυναίκες στον κόσμο της Μόρισον είναι συνήθως μόνες. Έχουν μάθει να τα βγάζουν πέρα μόνες τους και αυτό θα μπορούσε να είναι ένα κατάλοιπο από την εποχή της δουλείας: οι γυναίκες στις φυτείες χωρίζονταν πολύ νωρίς από τους άνδρες και έτσι ήταν πολύ δύσκολο να σχηματιστούν ισχυροί οικογενειακοί πυρήνες.

Το Jazz από την άλλη είναι ένα μυθιστόρημα της μεγάλης πόλης.

Παρουσιάζει τη Νέα Υόρκη των 20’s και είναι σχεδόν η μελαγχολία των μπλουζ μετουσιωμένη σε βιβλίο. Όλα της τα βιβλία έχουν έντονη μουσικότητα γιατί και η ίδια της η γραφή είναι γεμάτη riff (επαναλαμβανόμενες φράσεις).»

Η Μόρισον έχει βραβευτεί με Πούλιτζερ για το Beloved και με βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου της.

From the seminar with translator Katerina Schina  on Toni Morrison, organised by the European Translation Centre.

«Toni Morrison is an author who writes as if she were a jazz musician: she begins powerfully and then leaves the individual voices of her characters to unravel the story. She is writing from a «black» point of view but is emphising class as well as color. She focuses on discriminations within the black community and not only racism. She is especially interested in the place of women. In her world, women are mostly alone, men are but fleeting company. This might have a lot to do with the time of slavery when men were separated from women and it was difficult to form strong, solid families.

Her books are also books of the big city, especially Jazz, which is set in 1920s New York.»

My personal favorite is probably Love, though I still haven’t read all of them.