θα ερωτευόμαστε ο ένας τη σκιά του αλλουνού

Στη δροσιά μιας αναπάντεχης, πολύχρωμης βροχής

κάτω απ’ το φως του διαλυμένου φεγγαριού
θα τραγουδάμε ξαφνιασμένοι το τέλος της αρχής
με μελωδίες του παλιού καλού καιρού

H ζωή είναι μικρή για να ‘ναι θλιβερή, καρδιά μου.

Ονειρεύομαι μια μέρα πως

θα πάρουμε το σπίτι μας στην πλάτη

θα ζούμε με λιγότερα γιατί μπορούμε

θα πίνουμε μόνο παγωμένο κρασί

but I’ll be yours and you’ll be mine

Ζήτω οι βόμβες κύριοι!
Ζήτω το καλοκαίρι!