Harper Lee and Umberto Eco

2 απώλειες για τον κόσμο των βιβλίων μέσα σε 2 ημέρες!

Harper Lee, To kill a mockingbird ή αλλιώς

Χάρπερ Λι, Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια

Για πολλούς ο αντιρατσιστικός ύμνος της Αμερικής του ’60, για άλλους ένα διδακτικό βιβλίο με την κακή έννοια του όρου, για κάποιους ακόμα και υποκριτικό.

Για μένα ήταν και θα είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασα εξ ολοκλήρου στα αγγλικά χάρη στον αγαπημένο μου καθηγητή [Mr Hornsby Ι hope you are well, wherever you are!]. Ένα βιβλίο που μου γνώρισε την αμερικανική επαρχία και την υποκρισία κάθε μικρής κοινωνίας, με έκανε να μισήσω βαθύτατα τους ρατσιστές και να καταλάβω τι θα πει εκτός από φυλετικός και «κοινωνικός» ρατσισμός, να μη φοβάμαι τους Boo Radley αλλά αυτούς που τους κοροϊδεύουν. Για όλα αυτά θα ευγνωμωνώ για πάντα τη Χάρπερ Λι κι ας μην ήξερα πως τα mockingbirds είναι τα κοτσύφια, κι ας μην έχω διαβάσει ακόμα το καινούριο της βιβλίο, Go set a watchman. Το παραγγέλνω αμέσως όμως 🙂

Umberto Eco / Ουμπέρτο Έκο

The real hero is always a hero by mistake; he dreams of being an honest coward like everybody else.

Φιλόσοφος, συγγραφέας, καθηγητής πανεπιστημίου, διανοητής, έχει γράψει μάλιστα εκτενώς για τη μετάφραση. Το παραδέχομαι, τα φιλοσοφικά του συγγράμματα με μπερδεύουν απίστευτα. Επίσης: δεν κατάφερα καν να ολοκληρώσω το Κοιμητήριο της Πράγας. Όμως η συμβολή του στην ιστορία της λογοτεχνίας και της φιλοσοφίας είναι πολύ σημαντικότερη από ό,τι χωράει στο μικρό μου μυαλουδάκι και είμαι σίγουρη πως το έργο του θα μείνει κορυφαίο για πολλά χρόνια ακόμα. Για μένα, πιστεύω πως έκανε καλύτερα ό,τι (τον) προέτρεψε ο Καμύ: Θες να κάνεις φιλοσοφία; Γράψε ένα μυθιστόρημα. Και το Όνομα του Ρόδου είναι φιλοσοφία σε μυθιστόρημα, ένα μυθιστόρημα συναρπαστικό μάλιστα, γεμάτο αλληγορίες και τροφή για σκέψη.

Έχετε διαβάσει το Κοιμητήριο της Πράγας ή το Εκκρεμές του Φουκώ; Α και αν έχει διαβάσει κανείς το Go set a watchman για πείτε εντυπώσεις 🙂 🙂