Ονειρολογία – Λούσι Κίτινγκ

Η επιστήμη των ονείρων είναι μια συναρπαστική και σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητη ήπειρος.

Σύμφωνα με τον Φρόιντ τα όνειρα είναι κωδικοποιημένες επιθυμίες ή σύμβολα, για τον Γιουνγκ η γέφυρα για το ασυνείδητο. Άλλοι μελετητές τα θεωρούν μια νοητική διαδικασία ενώ άλλοι, όπως ο Χάρτμαν μια μορφή ψυχοθεραπείας. Όλες πάντως οι απόψεις με τον ένα ή τον άλλο τρόπο συγκλίνουν στο ότι τα όνειρά μας ίσως να είναι μια άλλη «γλώσσα», αυτή του εαυτού προς τον εαυτό.

Και επειδή τα μυστήριά τους δεν έχουν χαρτογραφηθεί ακόμα, η λογοτεχνία αγαπά να τα εκμεταλλεύεται για τη δημιουργία υπέροχων και γοητευτικών ιστοριών 😉 Πόσα και πόσα βιβλία και πόσες ταινίες δεν πραγματεύονται τα όνειρα ή τα χρησιμοποιούν για τη δημιουργία μυστηρίου και ατμόσφαιρας;

Το ίδιο κάνει και η Ονειρολογία, της Λούσι Κίτινγκ, αν και έχει την πρωτοτυπία να περιλαμβάνει ένα στοιχείο που εγώ τουλάχιστον δεν είχα ξανασυναντήσει:

Η Άλις έχει μεγαλώσει μαζί με τον Μαξ… στα όνειρά της! Κάθε λίγα βράδια η Άλις ονειρεύεται τον Μαξ και οι περιπέτειές τους τους οδηγούν σε μαγικά και αναπάντεχα μέρη! Από εξωτικές ακτές σε βόλτες με αερόστατο και από ένα πικνικ στην εξοχή… στα σύννεφα. Είναι κυριολεκτικά οι καλύτερες στιγμές της μέρας για την Άλις.

Μια μέρα όμως η Άλις βλέπει μπροστά της τον Μαξ, τον Μαξ ΤΗΣ. Και μετά την αρχική σύγχυση, όνειρο και πραγματικότητα αρχίζουν να μπερδεύονται. Και τότε είναι που πρέπει να ληφθούν οι πιο σοβαρές (και δύσκολες) αποφάσεις.

Η Ονειρολογία είναι ένα τρυφερό βιβλίο γεμάτο ρομαντισμό, την ανάγκη να κρατηθεί κανείς από κάποια πράγματα αλλά και την ανάγκη να προχωρήσει. Και όταν αυτές οι δύο ανάγκες συγκρούονται… well, things are about to get ugly.

Όταν μετέφραζα το βιβλίο θέλησα να έρθω σε επαφή με τη συγγραφέα για να συζητήσω κάποια θέματα του κειμένου και ήταν τόσο ενθουσιώδης και μεταδοτική που η κουβέντα μας πήγε από τα βιβλία στη μουσική και τελικά έγινε μια μικρή συνέντευξη με «δώρο» ένα soundtrack (άλλωστε το βιβλίο έχει πολλές αναφορές σε τραγούδια και μουσικές και επίσης πιστεύω ότι τα όνειρα και οι αναμνήσεις έχουν (ή θα έπρεπε να έχουν) soundtrack).

thoughts from Lucy Keating:

Ποιο ήταν το αγαπημένο σας όνειρο από το βιβλίο;

Lucy Keating: Το αγαπημένο μου όνειρο στο βιβλίο είναι μάλλον το πρώτο, στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης. Λατρεύω το πόσο ρομαντικό είναι το σκηνικό κι επίσης, μόλις έγραψα τις λέξεις αυτές κατάλαβα ακριβώς το ύφος που ήθελα να έχω στο βιβλίο… έναν ονειρικό κόσμο, λίγο παιχνιδιάρικο και εκκεντρικό. Καθώς συνέχιζα να γράφω, επέστρεφα κάποιες φορές  σ’ αυτό το πρώτο όνειρο για να θυμίσω στον εαυτό μου τι ήθελα να δημιουργήσω. 

Τι σας έκανε να χρησιμοποιήσετε τα όνειρα σαν «όχημα» για να πείτε την ιστορία της Άλις και του Μαξ;

Lucy Keating: Τα όνειρα για μένα είναι κάτι σαν μια μεταφορά για τον έρωτα. Και στα δύο μερικές φορές κάνουμε παράλογα πράγματα ή φερόμαστε με τρόπους που δε θα φανταζόμασταν ποτέ. Και στα δύο μερικές φορές κοιτάμε πίσω και αναρωτιόμαστε «συνέβη στ’ αλήθεια αυτό;» Πχ «Ονειρεύτηκα στ’ αλήθεια ότι κολυμπούσα σε ένα τεράστιο μπωλ με δημητριακά χθες το βράδυ;» ή «Ήμουν πραγματικά τόσο ερωτευμένη με εκείνον/η κάποτε;»

Τι ρόλο παίζει η μουσική στο γράψιμο και στο βιβλίο σας;

Lucy Keating: Όπως ίσως έχετε καταλάβει ΛΑΤΡΕΥΩ τη μουσική. Δεν ξέρω αν έχετε Spotify αλλά έχω μια playlist στην οποία προσθέτω κομμάτια εδώ και ένα χρόνο και την οποία ακούω όταν γράφω:  DREAMOLOGY . Τα περισσότερα είναι κομμάτια που έχουν στον τίτλο, το όνομα συγκροτήματος ή κάπου μέσα στο τραγούδι το «Dream» αλλά υπάρχουν και άλλα τα οποία άκουγα και απλώς σκεφτόμουν «Αυτό το ρομαντισμό ή αυτό το ύφος προσπαθώ να πετύχω στο βιβλίο». 

Αν διαλέγατε ένα τραγούδι για να παίζει στην παρουσίαση του βιβλίου ποιο θα ήταν;

Lucy Keating: Το «Pictures of You» από τους  Cure έπαιξε σημαντικό ρόλο για μένα στη δημιουργία αυτού του βιβλίου. 

«I’ve been living so long with these pictures of you, that I almost believe that they’re real. I’ve been living so long my these pictures of you that I almost believe that the pictures are all I can feel»

Οι στίχοι αυτοί μου θύμιζαν την Άλις καθώς ονειρευόταν το Μαξ και τον αγαπούσε αλλά δεν ήταν σίγουρη ότι υπήρχε. και μετά, όταν τον συνάντησε και δεν ήταν όπως ο Μαξ που ήξερε, θυμάται τα όνειρα σαν αναμνήσεις/εικόνες στο μυαλό της. 

Εδώ μπορείτε να δείτε και κάποια σχόλια για μερικά από τα τραγούδια

*******************************************************************************************

Τι λέτε, θα θέλατε να γίνει πραγματικότητα κάτι που βλέπετε στα όνειρά σας; Εγώ νομίζω πως όχι! Προτιμώ όνειρα και πραγματικότητα να μένουν χωριστά!

 

[ disc. οι φωτογραφίες είναι από το tumblr της συγγραφέως και δικές μου ]