Οι καλοκαιρινοί φόβοι των βιβλιόφιλων

Όταν μένεις σε νησί το καλοκαίρι η πιο αστεία ερώτηση που σου κάνουν είναι «θα πας κάπου διακοπές;» Μα μένω ήδη σε νησί, μόλις τελειώσω τη δουλειά μπορώ να διαλέξω μία από τις φανταστικές διακόσιες παραλίες μας, να πιω μια μπύρα πάνω στο κύμα, να γυρίσω σπίτι, να βάλω κάτι αέρινα καλοκαιρινό και να χαθώ ανάμεσα στους χιλιάδες τουρίστες που βγαίνουν για το βραδυνο τους dinner ή κοκτέιλ.

Πέρα από την πλάκα όμως,

The busy translator’s guide to summer style

Το καλοκαίρι, εκτός από τις τέλειες βραδιές που περνάμε με σορτς και ένα t-shirt ή ένα απλό φορεματάκι, γίνονται όλοι οι γάμοι, βαφτίσεις, πάρτι και δεξιώσεις που κανονικά θα έπρεπε να γίνονται το χειμώνα που βαριόμαστε –  μια που στη χώρα μας όμως το καλοκαίρι είναι ο άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η διψασμένη για ήλιο και θάλασσα ύπαρξή μας, πέφτουν όλα μαζί!

 

Επειδή όμως δεν έχουμε χρόνο (και ούτε πολύ χρήμα, εδώ που τα λέμε) για ψώνια και (περιττή) πολυτέλεια και τα deadline μας κυνηγάνε πιο επίμονα κι από τις διαφημίσεις για κρέμες αδυνατίσματος, η λύση είναι

Διαβάζοντας το ελληνικό καλοκαίρι…

 Από τη Χώρα της Πάτμου μέχρι το φαράγγι του Βίκου και από τα Κύθηρα ως τη Χίο, η Ελλάδα είναι υπέροχη όπου και αν σταθείς και το κάθε μέρος έχει την ιδιαίτερη ομορφιά του.  Όμως είναι όλα τα βιβλία κατάλληλα για όλους τους προορισμούς;  Ή μήπως πρέπει να βρούμε το βιβλίο που θα αναδείξει την ατμόσφαιρα και την χαρακτηριστική γοητεία του κάθε μέρους 🙂 

Στις Κυκλάδες: Η Αίθουσα του Θρόνου, του Τάσου Αθανασιάδη για τη μοναδική λυρική ατμόσφαιρα που θα σας κάνει να βυθιστείτε στο πραγματικό ελληνικό καλοκαίρι.

ΤBR Ιουνίου!

Τώρα που έρχεται σαββατοκύριακο θέλω να αφοσιωθώ λίγο στην ανάγνωση κάποιων βιβλίων που πήρα πρόσφατα και δεν έχω καταφέρει να διαβάσω!

Η καρδιά μιας γυναίκας…

…είναι τα βιβλία! Εντάξει και τα ταξίδια 🙂 Και τα γλυκά, και τα παπούτσια και …. εντάξει σταματάω. Αλλά μερικές φορές ακόμα και λίγες μέρες (ή και λίγες ώρες) αρκούν για να αλλάξεις παραστάσεις και να ξεφύγεις λίγο 🙂

Βρήκα αυτές τις υπέροχες παλιές εκδόσεις

Casual Friday!

έτοιμη για ένα χαλαρό σαββατοκύριακο παρέα με δύο (2) ψυχολογικά θρίλερ:

+

και ένα σύγχρονο κλασικό, πρόταση από μια φίλη βιβλιοφάγο

με διάβασμα των αγαπημένων μου blogs

στο τέλειο home office μου όπως το έχω φτιάξει πρόσφατα (θα σας το δείξω σε άλλο ποστ)

και πολλές πολλές βόλτες στην πόλη και στην εξοχή! Νομίζω ότι παραέκατσα σπίτι αυτή την εβδομάδα!

Εσείς τι σχέδια έχετε για το σαββατοκύριακο?

Two for Tuesday

Today’s mood: Take me somewhere nice

And note to self: don’t lose your fire!

Have a lovely and productive day ❤

Back from the mountains

This is just a quick photo post to say Hi as I have just come back from the magical Northern Greece! More details and descriptions to come soon!!!

Καλώς σας βρήκα με μια γρήγορη ματιά στο ταξίδι στα Τζουμέρκα – θα επανέλθω με λεπτομέρειες και περιγραφές σύντομα!!!

 

To χωριό Καλαρύτες / Kalarites village

 

Κήπος με θέα στα Τζουμέρκα – The Tzoumerka mountains in the background

Το φαγητό στον ξυλόφουρνο είναι πεντανόστιμο – Traditional oven makes food so much better!!!

Γιαγιούλα με γαϊδουράκι και κινητό 🙂 A lovely aunt with her donkey probably speaking to her bestie on the phone!

Εven the books I read were also about mountains and wilderness 🙂

Ακόμα και τα βιβλία που διάβασα ήταν γεμάτα βουνά και άγρια τοπία:

Books for my road trip

1. After the crash, Michel Bussi / Το κορίτσι της πτήσης 5403

22 Δεκεμβρίου 1980

Το αεροπλάνο που εκτελεί την πτήση 5403 πέφτει στα γαλλοελβετικά σύνορα και τυλίγεται στις φλόγες. 168 από τους 169 επιβάτες σκοτώνονται ακαριαία. Σώζεται μόνο ένα κοριτσάκι τριών μηνών. Δύο οικογένειες το διεκδικούν, και δεν υπάρχει τρόπος να διαπιστωθεί η ταυτότητά του. Έτσι ξεκινάει μια διαμάχη που θα διαρκέσει σχεδόν δύο δεκαετίες.

Ακούγεται μυστηριώδες, δεν έχω διαβάσει όμως καμία κριτική και ανησυχώ. Να το ψάξω λίγο περισσότερο;

2. White Nights by Ann Cleaves

Μου άρεσαν τα βιβλία της με την επιθεωρητή Βέρα Στάνχοπ και τώρα έχω ξεκινήσει αυτό. Ωραίο για το αεροπλάνο 🙂

3. The god of small things by Arundadi Roy / Ο θεός των μικρών πραγμάτων, Αρουντάτι Ρόι

Το πήρα για δώρο αλλά νομίζω ότι είναι μια καλή ευκαιρία να το ξαναδιαβάσω κι εγώ. Ό,τι πρέπει για ένα ταξίδι μέσα στη φύση!

Τα έχετε διαβάσει; Τι άλλο θα μου προτείνατε;

Οι άγνωστοι ποιητές κατοικούν στις βιβλιοθήκες – Δ.Ι.Αντωνίου

ένα πράγμα για το οποίο ευγνωμωνώ τη σχολή μου στο ΑΠΘ, και ειδικά το τμήμα μεσαιωνικών και νεοελληνικών σπουδών, εκτός από το ότι μου έμαθαν ένα σωρό σπουδαία πράγματα για την ελληνική λογοτεχνία, είναι ότι μου έδειξαν την αξία της έρευνας και του να προχωράς ένα βήμα πιο πέρα αυτό που σου δίνουν έτοιμο. Η βιβλιοθήκη μας μπορεί να μην ήταν ό,τι πιο σύγχρονο υπάρχει (είχαμε τα κλασικά συρταράκια/καρτοκατάλογο που ήταν αστεία αλλά και τόσο ρετρό και τέλεια) – η βιβλιοθήκη π.χ του Πανεπιστημίου Αιγαίου στη Ρόδο είναι μακράν πιο εξελιγμένη και φιλική προς το χρήστη – αλλά είχε ξύλινα έδρανα, φθαρμένα από την πολλή χρήση, μια ψηλοτάβανη αίθουσα και εκπληκτικές συλλογές από τους σπουδαιότερους Έλληνες λογοτέχνες.

 

Εκεί έβρισκες εξαντλημένους τόμους, πρώτες εκδόσεις, χειρόγραφα και πολλούς άλλους θησαυρούς που ποτέ δε θα αντίκριζες σε βιβλιοπωλείο-αλυσίδα.

Η αφορμή γι’ αυτό το ποστ που κινδυνεύει να πλατιάσει ήταν το ότι σ’ εκείνη τη βιβλιοθήκη ανακάλυψα έναν από τους πιο ωραίους και σχετικά άγνωστους ποιητές της γενιάς του ’30, τον Δ.Ι.Αντωνίου. Θα έμενε άγνωστος πιστεύω αν δεν του είχε αφιερώσει ο Γ. Σεφέρης ένα δοκίμιο στις Δοκιμές του – άλλωστε σε όποιο βιβλιοπωλείο και αν είχα αναζητήσει τα ποιήματά του λάμβανα την ίδια απάντηση: ήταν από καιρό εξαντλημένα και από πού ήξερα εγώ την ύπαρξή του;

Όμως ο Αντωνίου και η ποίησή του, ιδιαίτερα η συλλογή με τον τόσο εξωτικό τίτλο Ινδίες μου κινούσε απερίγραπτα το ενδιαφέρον και ήμουν αποφασισμένη να τη βρω. Και υπήρχε μόνο σε ένα αντίτυπο στη βιβλιοθήκη της σχολής μας 🙂

Ο Αντωνίου καταγόταν από την Κάσο και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη Μοζαμβίκη και το Σουέζ. Φοίτησε στη φιλοσοφική σχολή αλλά ακολούθησε καριέρα στο εμπορικό ναυτικό. Τα πρώτα του ποιήματα έγιναν δεκτά με ενθουσιασμό από το Σεφέρη και τον κύκλο του και αργότερα έλαβε 2 Κρατικά βραβεία για τις ποιητικές του συλλογές και τα Χάι Κάι και τα Τάνκα του.

Ο Σεφέρης, που είχε ταξιδέψει κάποτε μαζί του, γράφει πως «σημείωνε τα ποιήματά του πάνω σε άδεια κουτιά σιγαρέτων. Θυμάμαι την πρώτη φορά που μου έδειξε την καμπίνα του. Σε μια γωνιά ήταν στοιβαγμένα άπειρα αδειανά κουτιά σιγαρέτων. Ήταν τα χειρόγραφά του…»

Γράμμα της Αττικής Άνοιξης

Όταν ξεκινάμε βέβαιοι για την αποτυχία
συλλογιζόμαστε τι μας κάνει να πέφτουμε
κι ύστερα τι μας φέρνει ν’ ανθίζουμε αυτό το πέσιμο;
Πριν ξεκινήσουμε την τελευταία φορά, λέγαμε:
πως θα ξοδέψεις τέτοιο δρόμο μ’ ένα ρόδο στην καρδιά σου;
-έχοντας την αντοχή μόνο στη θύμηση περασμένων;-
Υπάρχει πάντα κάτι, λέω τώρα,
ύστερ’ από τόσες αποτυχίες
μια ανακωχή μ’ ανθισμένο χαμόγελο:
Το πρώτο χελιδόνι στον κάμπο που ακόμη δεν ξύπνησε,
-μια γλάστρα θυμάμαι που είδα εγώ πρώτος τον ανθό της·
φώναξα μεθυσμένος: το πρώτο ρόδο! και μέσα μου
γαλήνεψε όλ’η φουρτούνα…-
Έτσι σου συνεχίζουμε τώρα το γράμμα μας.
Δύσκολη και δίχως ελπίδα!- γι’ αυτό δοκιμάζω τη φωνή μου,
παρακάτω σου γράφω για τον πυρετό μας
που μετριέται σε περιπλάνηση
στο αττικό τοπίο που ξέρεις μ’ άλλα μάτια απ’ τα δικά μου.
Χτες το πρωί λοιπόν καθώς έφτανε η ώρα μας
σε βραδιασμένους πια στίχους να δοξάζουμε
τη διάθεση τούτη,
μουρμούριζα ευλογώντας την απόσταση
που μου παίρνει δίνοντάς μου τέτοιες ώρες…

Ἀπό τίς Ἰνδίες

Μὴ λογαριάζεις παραπάνω – μὴν ἀντιστέκεσαι
μέ τὴ θύμηση τῶν περασμένων·
κάλεσε μόνο, γιὰ τὸ δρόμο τῆς ψυχῆς σου
τὸ πρωινό, δεκάξη χρονῶ σὰν ἤσουν,
στὸ νησί σου, ἕνα καλοκαίρι…
Βρῆκες σ’ ἑνὸς παλιοῦ σκρίνιου τὸ συρτάρι
κιτρινισμένα χαρτιὰ καὶ δυὸ κανοκιάλια
– θυμήσου… Ἡ θάλασσα ὕστερα ποὺ κοίταξες
στάθηκε ὁ δρόμος γιὰ τὴν ἀπόφασή σου.

Κείνο το πρωινό στο νησί μας

Δεν το ξεχάσαμε, κι ειν’ αφορμή

Σ’ αυτό πάνω να ’μαστε το καράβι.

Από τα Τάνκα, αρ. 30

«Θα πάθεις πάλι

με ποίηση παίζοντας˙

είν’ σαν φάρμακο:

πρέπει δόση να ξέρεις,

στη γιατρειά από φαρμάκι.»