Γιατί μου άρεσαν τα Θανάσιμα Εργαλεία

(τα βιβλία, όχι η ταινία, και σίγουρα όχι η σειρά)

Ήθελα εδώ και καιρό να γράψω αυτό το ποστ γιατί θεωρώ ότι τα Θανάσιμα Εργαλεία σαν σειρά βιβλίων είναι πολύ παρεξηγημένα. Μιλάω για τη σειρά που ξεκινάει με την Πόλη των Οστών και όχι για τις Δαιμονικές Μηχανές, που δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε ιδιαίτερα.

Τα Θανάσιμα Εργαλεία δεν είναι το κλασικό ΥΑ μυθιστόρημα με την όμορφη αλλά αφελέστατη ηρωίδα και τους χάρτινους, επιφανειακούς χαρακτήρες. Διαβάζοντάς τα μαθαίνει κανείς πολλά για τους ήρωές του, τις σχέσεις, τους φόβους και τα όνειρά τους, σε αντίθεση  με πολλά από τα αντίστοιχα μυθιστορήματα αυτού του είδους που οι μόνες σχέσεις που παρουσιάζουν είναι επιφανειακοί έρωτες και στερεότυπα. Σίγουρα δεν είναι τέλειο αλλά κατά τη γνώμη μου αξίζει πολύ περισσότερο από τη σειρά του Twilight πχ.

I believe I am in Hell, therefore I am.
—Arthur Rimbaud

 

Επίσης, είναι βγαλμένο μέσα από τη ζωή 🙂 Εντάξει όχι το κομμάτι με τους βρικόλακες και τους λυκανθρώπους αλλά ακόμα και αυτά πιστεύω πως είναι αλληγορικά. Ο κολλητός της Κλέρι που είναι (ή νομίζει πως είναι) ερωτευμένος μαζί της, η μαμά της που επίσης έχει έναν κολλητό που ήταν κάποτε ερωτευμένος μαζί της (και είναι ακόμα), οι παλιοί φίλοι που πήραν λάθος δρόμο και κάποιο από αυτούς αναρριχήθηκαν στην κορυφή ενώ άλλοι βρήκαν καταφύγιο στον υπόκοσμο, η παρέα των παιδιών που μαθαίνει πώς να κρατάει τις ισορροπίες, οι δάσκαλοι και τα μυστικά τους, η οικογένεια και το πόσο ευρεία έννοια μπορεί να γίνει…

Και ακόμα, μου άρεσαν πολύ τα διάφορα αποσπάσματα από την παγκόσμια λογοτεχνία που ανά διαστήματα αναφέρονταν μέσα στην ιστορία, οι αναφορές σε έργα τέχνης και πίνακες ζωγραφικής, σε ρεύματα μουσικής ή τέχνης.

I love you as one loves certain dark things
—Pablo Neruda, “Sonnet XVII”

Τουλάχιστον εκτός από ατάκες, κυνηγητά και ανατροπές ή εξαφανίσεις και λιποθυμίες  είχε να σου μάθει και κάτι ακόμα και αν αυτό από τους επικριτές θωρηθεί ανούσιο ή αχρείαστο. Ακόμα και ένα google search να έκανες για να δεις έναν πίνακα ή να μάθεις από ποιο βιβλίο είναι οι στίχοι που διάβασες για μένα είναι επίτευμα. William Shakespear, Virgil, William Carlos Williams, John Milton, Dante, Rimbaud, πολλοί άλλοι αλλά και πολλές παραπομπές από τη Βίβλο βρίσκονται διάσπαρτα σε όλη την αφήγηση των ΘΕ.

No man chooses evil because it is evil. He only mistakes it for happiness, the good he seeks.
—Mary Wollstonecraft

Α και παραλίγο να το ξεχάσω! Πριν λίγο καιρό είχα ένα μήνυμα στο e-mail μου από έναν μαθητή που είχε διαβάσει την Πόλη των Οστών στη μετάφρασή μου και μου ζητούσε περισσότερες πληροφορίες για ένα από τα ποιήματα! Αν αυτό δεν είναι κέρδος για ένα βιβλίο δεν ξέρω τι είναι.

All changed, changed utterly: A terrible beauty is born.
—William Butler Yeats, “Easter, 1916”

Ξέρω ότι σε πολλούς αυτή η σειρά δεν άρεσε ιδιαίτερα αλλά πιστεύω πραγματικά ότι γι’ αυτό φταίει ο υπερκορεσμός υπερφυσικών ΥΑ μυθιστορημάτων όταν βγήκαν τα Θανάσιμα Εργαλεία  και το ότι το αναγνωστικό κοινό ήταν ήδη έτοιμο για κάτι διαφορετικό. Τι λέτε; Μήπως είμαι υποκειμενική επειδή πέρασα τόσο καιρό μαζί τους; Αν και πιστεύω πως θα έπρεπε να έχει συμβεί το αντίθετο αν ήταν τόσο κακά. Νομίζω ότι ήταν αρκετά σύνθετα για να με απασχολούν ακόμα 🙂

In God ’tis glory: And when men aspire,
’Tis but a spark too much of heavenly fire.
—John Dryden, “Absalom and Achitophel