Back to school με μια βόλτα στα αγαπημένα μου blogs :)

Από ό,τι κατάλαβα, το καλοκαίρι περάσαμε όλοι περισσότερο χρόνο στην παραλία και λιγότερο μπροστά στον υπολογιστή. Το πρώτο σαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου για πολλούς, για μένα πάντως σίγουρα, είναι περίοδος επανασύνταξης και ανανέωσης 🙂 Θα δείτε σίγουρα ποστ του τύπου Autumn bucket list και τέτοια 🙂 🙂

Όμως πρώτα έκανα μια βόλτα στα αγαπημένα μου blogs για να δω τι έχασα τον καιρό που ταξίδευα, δούλευα, διάβαζα στο μπαλκόνι και δεν έμπαινα να διαβάσω 🙂

Βρήκα λοιπόν πολλά ενδιαφέροντα νέα blogs όπως το πολυ fresh Bookish Rain και το Arsx3, ένα πολύ σοφιστικέ blog για ταινίες, βιβλία και τέχνη γενικά.

Ταυτίστηκα με την άποψη του Απολύτως Διαλλακτικού για το The Wall των Pink Floyd, το οποίο κι εγώ όταν πρωτοάκουσα μικρή δεν είχα καταλάβει 🙂 και ταξίδεψα με τις εικόνες της Φανής στο tumblr.  

Ονειρολογία – Λούσι Κίτινγκ

Η επιστήμη των ονείρων είναι μια συναρπαστική και σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητη ήπειρος.

Σύμφωνα με τον Φρόιντ τα όνειρα είναι κωδικοποιημένες επιθυμίες ή σύμβολα, για τον Γιουνγκ η γέφυρα για το ασυνείδητο. Άλλοι μελετητές τα θεωρούν μια νοητική διαδικασία ενώ άλλοι, όπως ο Χάρτμαν μια μορφή ψυχοθεραπείας. Όλες πάντως οι απόψεις

Η καρδιά μιας γυναίκας…

…είναι τα βιβλία! Εντάξει και τα ταξίδια 🙂 Και τα γλυκά, και τα παπούτσια και …. εντάξει σταματάω. Αλλά μερικές φορές ακόμα και λίγες μέρες (ή και λίγες ώρες) αρκούν για να αλλάξεις παραστάσεις και να ξεφύγεις λίγο 🙂

Βρήκα αυτές τις υπέροχες παλιές εκδόσεις

Είσαι Όμορφη – Chuck Palahniuk / Ένα αντιερωτικό μανιφέστο

“She’d exchanged her dreams of her parents for the dogma of her instructors, but neither of those outlooks were innately her own.”
― Chuck Palahniuk, Beautiful You

 

Η Πένι Χάριγκαν είναι μια επαρχιωτοπούλα που προσπαθεί να κάνει καριέρα δικηγόρου στη Νέα Υόρκη. Από μια ατυχή κατά τα άλλα συγκυρία γνωρίζει τον πάμπλουτο και γοητευτικό επιχειρηματία Λάινους Μάξουελ ο οποίος φαίνεται να δείχνει ένα ανεξήγητο (αλλά πολύ έντονο) ενδιαφέρον γι’ αυτή, τόσο ώστε να συνάψει μαζί της μια παθιασμένη, σαρκική αλλά ταυτόχρονα (πώς γίνεται; θα δείτε στο βιβλίο) πλατωνική σχέση. Σας θυμίζει κάτι μέχρι εδώ; Δεν έχετε καθόλου άδικο. Κάπως έτσι συνεχίζει το υπόλοιπο βιβλίο μέχρι που (προσπερνώντας αρκετές σελίδες ανατομίας μέχρι ανατριχιαστικής λεπτομέρειας), και μερικές ακόμα σελίδες δήθεν φεμινιστικής πρόζας φτάνουμε στο αντικλιμακτικό φινάλε, το οποίο φυσικά δε θα αποκαλύψω για να αποφύγω τα spoilers.

Σε γενικές γραμμές δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε το βιβλίο ιδιαίτερα. Δεν είναι το ότι το βρήκα υποτιμητικό για τις γυναίκες γιατί και οι άνδρες χαρακτήρες δεν ήταν καλύτεροι. Νομίζω πως ήταν ένα περισσότερο μισανθρωπικό βιβλίο: δεν υπήρχε ούτε ένας συμπαθητικός χαρακτήρας (για μένα τουλάχιστον). Βέβαια δεν ήταν και ιδιαίτερα ανεπτυγμένοι σαν ήρωες,  δεν είχαν βάθος ή ψυχοσύνθεση σε διάφορα επίπεδα, ήταν περισσότερο «τύποι» – η αφελής και λίγο πονηρούλα επαρχιώτισσα που βλέπει τον εαυτό της σαν μια άλλη Έριν Μπρόκοβιτς, ο συμπαθής αλλά αδιάφορος μνηστήρας, ο πάμπλουτος, γοητευτικός, επικίνδυνος μεγαλύτερος άνδρας, η σοφή άσχημη μάγισσα κ.ο.κ.

Επίσης, προσπέρασα αρκετές σελίδες διαβάζοντας διαγωνίως τις πορνογραφικές λεπτομέρειες της «σχέσης» των δύο πρωταγωνιστών, εφάμιλλες όχι αισθησιακού μυθιστορήματος αλλά τραπεζιού ιατροδικαστή, που είχαν τόσο ερωτισμό όσο μια νεκροψία.

Σίγουρα, όλο αυτό είναι ένα σχόλιο στη σύγχρονη κοινωνία που έχει αναγάγει την ηδονή σε υπέρτατο αγαθό, ισοπεδώνοντας συναισθήματα, οικογένεια, αξίες μόνο και μόνο για να την υποβιβάσει μετά σε ευτελές αγαθό, προϊόν και έρμαιο του μάρκετινγκ και των συναλλαγών αλλά πέρα από αυτό δε βρήκα κάποιο άλλο νόημα. Ακόμα και η «λύση» της Πένι για να πολεμήσει τον Μάξγουελ ήταν ανούσια – [spoiler] έπρεπε να υποστεί τα ίδια από τη Μπάμπα τη Γκριζογένα, γιατί όταν της τα έκανε ο Μαξ ενώ η ίδια έπινε σαμπάνιες σε ακριβά σεντόνια ήταν αθέμιτα, ενώ όταν της τα έκανε μια γυναίκα αυτή τη φορά, με κέρατα από τάρανδους και λιωμένες αράχνες σε μια σπηλιά ήταν εντάξει….

Ο ίδιος ο συγγραφέας δήλωσε ότι έγραψε αυτό το βιβλίο «για πλάκα» και είτε το εννοούσε είτε το είπε για να δικαιολογηθεί νομίζω ότι κάτι σημαίνει.

Ευτυχώς ήταν μια πολύ καλή έκδοση, με ιδιαίτερο εξώφυλλο και πολύ προσεγμένη ενώ μου άρεσε πολύ και η απόδοση του τίτλου στα ελληνικά. Ενώ το αγγλικό ήταν Beautiful You, στα ελληνικά έγινε Είσαι Όμορφη καθώς το αγγλικό δε γινόταν να μεταφερθεί ακριβώς. Νομίζω το ίδιο έκαναν και στα ισπανικά:

Στα γαλλικά προτίμησαν να είναι πιο ξεκάθαροι:

Εντάξει. ξαναδιαβάζοντας την κριτική μου ίσως να υπερβάλω λίγο, το βιβλίο το διάβασα σε μία μέρα σχεδόν , δεν το παράτησα αν και σε αρκετά σημεία βαρέθηκα αλλά δεν ξέρω αν θα το πρότεινα σε κάποιον. Εnδιαφέρουσα ιστορία, από πρωτότυπη οπτική γωνία αλλά μέχρι εκεί.

Μια βόλτα στα αγαπημένα μου blogs

Mια που μέσα στις γιορτές έκανα αποτοξίνωση από τον υπολογιστή (από το internet βασικά) και ασχολήθηκα μόνο με διάβασμα, instagram (μόνη δόση διαδικτύου) και offline παιχνίδια στο tablet, όταν επέστρεψα στο γραφείο (και φόρεσα το στέμμα της Queen of Procrastination 😛 πάλι) έκανα μια τέλεια βόλτα στα αγαπημένα μου μπλογκς!

Διάβασα με μεγάλη συγκίνηση την παραμυθένια ιστορία της γνωριμίας της Στεφανίας με έναν παραμυθά και της εύχομαι ό,τι καλύτερο για τα γενέθλιά της, χάρηκα για την περίληψη της Σοφίας σε μια ενδιαφέρουσα ανθολογία ποίησης με θέμα την τρομοκρατία και ταξίδεψα ξανά με τον Μαραμπού στο αφιέρωμα που έκανε στη συλλογή του Καββαδία η Γεωργία!

Επίσης, ζήλεψα το book haul της Κατερίνας και συμφώνησα με τα βραβεία των blog που έκανε η Χρύσα από το Η φαντασία είναι το παν, όπου είδα και τα υπέροχα νέα πόστερ των Shadowhunters!

blonde woman with red powder; Shutterstock ID 130039889

blonde woman with red powder; Shutterstock ID 130039889

blonde woman with red powder; Shutterstock ID 130039889

Είδα παντού το Πάτι και Ρόμπερτ, στη λίστα της Ελένης για τα βιβλία του 2015 ως το αγαπημένο μου Style Rive Gauche στο οποίο η Ιωάννα το διάλεξε ως πρώτο βιβλίο της για το 2016 🙂 Το παρήγγειλα ήδη και ανυπομονώ να το διαβάσω! Είδα κάποια youtube videos από τις Literary sisters και ζήλεψα τρελά την προφορά της Kirsty 🙂 🙂

Διάβασα πολλά posts με στόχους για το 2016 όπως της γλυκούλας γάτας από τους οποίους κρατάω το «Ανακάλυψε τη ζεν πλευρά σου» 🙂  και έγραψα κι εγώ τα δικά μου. Στις ερωτήσεις που έκανε σε ένα ωραίο Q&A της απάντησε και η Σοφία.

Έμαθα μερικά πράγματα για όσους ζουν στο εξωτερικό, με τη βοήθεια της Φανής και βρήκα ένα τέλειο πρόγραμμα γυμναστικής από την πάντα ενημερωμένη Ελένη για να ενεργοποιήσω το μεταβολισμό μου (και να τρώω περισσότερο χαχα)!

Ταξίδεψα στην Κίνα με το Ζιζελόνι και στην Ελλάδα με την Ελένη.. Λατρεύω τα road trips μικρά και μεγάλα!

Αυτά προς το παρόν αλλά επειδή διάβασα πολλά ακόμα θα επανέλθω σύντομα! Νομίζω θα το καθιερώσω αυτό το είδος ποστ, μ’αρέσει όπως τα βλέπω έτσι μαζεμένα, τι λέτε;

Φιλιά!!!

I was born for sunny days! (and lemon pies)

Ο Ιανουάριος μπήκε πολύ γκρίζος και συννεφιασμένος! Ακόμα κι εδώ τα σύννεφα κρέμονται από πάνω μας σαν να είναι έτοιμα να χιονίσουν (πού τέτοια τύχη)!

It is such a gray January I literally feel I’m turning blue! There have been some great sunny days but lately the sky seems to be hanging above ourselves, ready to snow!

No such luck, of course as we live on an island in the south of Greece. Our only hope of snow is….

Μόνη ελπίδα κανένα χιονισμένο γλυκάκι….

And some tea to warm our soul 🙂

Τσαγάκι ζεστό… έχω φάει κόλλημα με τη λουίζα τελευταία *και την τσουκνίδα που με συμβούλευσε μια καλή μου φίλη πως ανεβάζει το σίδηρο 😉

Dreaming of summer skies…

Όνειρα για το καλοκαίρι…

And drinking loads of coffee reading favorite books and magazines!

Και ζεστά καφεδάκια με  αγαπημένα περιοδικά και βιβλία!

I know I was born for sunny days! What about you? I’ve heard there are some people who get down when it’s sunny??!!!??!

Τι άλλο να κάνουμε για να περάσει ο χειμώνας; Πραγματικά δεν αντέχω τη συννεφιά!!! I was born for sunny days!!! Εσείς είστε fans χειμώνα ή καλοκαιριού; Συμπαράσταση τώρα!!!

A good series, a bad book

Με προτροπή της series-addict φίλης μου από το All Over the Place είδα το Younger αν και σαν θέμα μου είχε φανεί λίγο … ρατσιστικό – με έψησε όμως το ότι η ηρωίδα δουλεύει σε εκδοτικό και επειδή έχω πεθυμήσει πολύ την εποχή που δούλευα κι εγώ στα δικαιώματα είπα να τη δω. Και μου άρεσε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ! το χιούμορ ήταν to the point, οι ατάκες έξυπνες και όχι εξυπνακίστικες, οι ήρωες ενδιαφέροντες χωρίς να είναι υπερβολικοί (εντάξει τηλεόραση είναι, λίγη υπερβολή πρέπει να υπάρχει αλλιώς γιατί να τα βλέπουμε; μπορούμε κάλλιστα να κοιτάξουμε γύρω μας).

Πιο πολύ απ’ όλα μου άρεσε το κομμάτι που αναφερόταν στη δουλειά της, το πώς ανακάλυψε ένα συγγραφέα στη λίστα με τα χειρόγραφα, μόνο και μόνο για να αποκαλυφθεί αργότερα (μετά από ενδελεχή έρευνα της έμπειρης μάρκετινγκ μάνατζερ) ότι ήταν απάτη, πώς προσπαθούν να «πουλήσουν» σε νέους τους πιο κλασικούς και τους παλιότερους συγγραφείς, το πώς πέρασε ένα ολόκληρο βράδυ (αν και στην πραγματικότητα χρειάζονται πολλά περισσότερα) για να μετατρέψει ένα μέτριο κείμενο ενός ηχηρού ονόματος σε αξιανάγνωστο – και πάλι για να μην πάρει τη δουλειά όμως, εξαιτίας ιδιοτροπίας της διάσημης συγγραφέως. 

Δε μου άρεσε τόσο το στυλ της πρωταγωνίστριας αλλά μου άρεσε πάρα πολύ η Hilary Duff ως φίλη της!!! Και λάτρεψα το χαρακτήρα της Μάγκι!

Ανάμεσα στα βιβλία που διάβασα ήταν και το Luckiest Girl alive, το οποίο δε θυμάμαι πώς ανακάλυψα, μάλλον με πήγαν τα κλικς στο Goodreads 🙂 Θα γίνει και ταινία από την εταιρεία παραγωγής της Reece Witherspoon από ό,τι είδα.

Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Δε συμπάθησα ιδιαίτερα την ηρωίδα κι αυτό είναι το χειρότερο σε ένα βιβλίο, συμφωνείτε; Η συγγραφέας σε ένα βίντεο στο youtube κάπως το δικαιολογεί αλλά δε με πείθει. Είναι από τα βιβλία που με έναν καλό επιμελητή θα μπορούσε ίσως να έχει γίνει το καινούριο Gone Girl όπως υποτίθεται ότι υπόσχεται το εξώφυλλο. Αν άλλαζε λίγο τη σειρά των αποκαλύψεων θα είχε πολύ περισσότερη αγωνία – έτσι ήταν χλιαρό και σχεδόν βαρετό. Το τέλειωσα γιατί ήταν οι γιορτές και είχα πολύ χρόνο. To έχει διαβάσει κανείς; Δύο αστεράκια ΜΟΝΟ. 😛

 

Βιβλία που σκέφτομαι να πάρω

… ως δώρο στον εαυτό μου για τις γιορτές!

Περίληψη

Δεκαετία του ’40. Η Αίγυπτος βρίσκεται υπό βρετανική κατοχή. Ο Αμπντελαζίζ Χαμάμ, χρεοκοπημένος προύχοντας από την Άνω Αίγυπτο, αναγκάζεται να μετακομίσει στο Κάιρο και να εργαστεί ως αποθηκάριος στην αυτοκινητιστική λέσχη, κτίριο-σύμβολο της διεφθαρμένης μοναρχίας που συνεργάζεται με τους κατακτητές. Εκεί συχνάζει η αφρόκρεμα της κυρίαρχης τάξης, οι αριστοκράτες, οι ξένοι διπλωμάτες, οι αξιωματούχοι.Επικεφαλής τους ο ίδιος ο βασιλιάς, ο οποίος χαρτοπαίζει και διασκεδάζει, και μαζί του ο αμείλικτος αρχιθαλαμηπόλος του, Αιγύπτιος από τη Νουβία, που επιβάλλεται με τον πιο αυταρχικό τρόπο στους υπηρέτες, καταπατώντας κάθε τους δικαίωμα. Έξω από τη λέσχη, η χώρα βρίσκεται σε αναβρασμό και τα εκτός νόμου εθνικιστικά και απελευθερωτικά κόμματα αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους…

Η «Σερενάτα» του είναι ένα μυθιστόρημα που κινείται σε δύο αφηγηματικούς χρόνους. Από τη μια η ιστορία κινείται στα 1941 και από την άλλη στη σημερινή εποχή στην Κωνσταντινούπολη. Μια νέα γυναίκα η Μάγια Ντουράν, υπάλληλος στο πανεπιστήμιο της Ινσταμπούλ αναλαμβάνει να υποδεχτεί έναν σπουδαίο γερμανό καθηγητή, γηραιό τώρα πια και να παραμείνει κοντά του κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί. [πηγή]

Παρόλο που το προηγούμενο βιβλίο του συγγραφέα Η ιστορία του αδελφού μου, δε μου άρεσε, η κολλητή μου που το διάβασε μου είπε ότι το συγκεκριμένο είναι πολύ ωραίο οπότε λέω να το δοκιμάσω 🙂 

Μια δυναμική γυναίκα στο περιθώριο της ιστορίας, ένας καταστροφικός έρωτας και μια αινιγματική όσο και προοδευτική μορφή σε μια χώρα γεμάτη προκαταλήψεις και στερεότυπα… Ακούγεται πολύ ενδιαφέρον!

Έχετε διαβάσει κανένα να μου πείτε σχόλια;;;

Καλή μας εβδομάδα!

Cappuccino books

Σε μια κρίση procrastination στο γραφείο, μελετώντας τα αγαπημένα μου blogs και απολαμβάνοντας το εσπρεσάκι μου μαζί με το θεϊκό carrot cake της μαμάς μου είχα μια φανταστική ιδέα! Μια σειρά συνεντεύξεων με ενδιαφέροντα άτομα από το χώρο του βιβλίου! Θα λέγεται cappuccino books και θα μιλάω με εκδότες, συγγραφείς, μεταφραστές, αναγνώστες, bloggers κλπ! Πώς σας φαίνεται σαν ιδέα;;;

Έχω ενθουσιαστεί και θέλω να ξεκινήσω αμέσως!!!

 

Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές…

Καθώς ζούμε έναν καινούριο πόλεμο, την τραγική μοίρα των προσφύγων και τον παραλογισμό της τρομοκρατίας, είναι παράξενο πόσο επίκαιρα μπορούν να ακούγονται πράγματα που έχουν γραφτεί πριν από τόσο καιρό. 

Όπως έχετε μάλλον καταλάβει και από την προηγούμενη ανάρτησή μου, αγαπώ το Γιώργο Σεφέρη. Η ποίησή του έχει τόσες διαστάσεις όσες και ο ανθρώπινος ψυχισμός και το ότι έγραψε σε μια εποχή που βασανιζόταν από τη μάστιγα του πολέμου, εθνικού και εμφυλίου, κάνει τα γραπτά του ανησυχητικα επίκαιρα ακόμα και σήμερα. Μπορεί ο άνθρωπος Σεφέρης να διχαζόταν ανάμεσα στους «δυο αφεντάδες» της ζωής του, τη διπλωματική του καριέρα και την βαθιά ποιητική του φύση, το έργο του όμως πατάει γερά στην ποιητική παράδοση του τόπου μας αλλά και στα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής του, τα οποία αφουγκράστηκε, αφομοίωσε και ζύμωσε στα ποιήματά του όσο λίγοι.

Τα ποιήματά του μιλάνε για συναισθήματα:

Αγγίζουν την πολιτική, χωρίς να είναι στρατευμένα (κάτι για το οποίο τον κατηγόρησαν πολλοί)…

Την αδικία της ζωής και του πολέμου:

το ότι ξεχνάμε να είμαστε πάνω από όλα άνθρωποι…

Ο άνθρωπος είναι μαλακός και διψασμένος σαν το χόρτο,

άπληστος σαν το χόρτο, ρίζες τα νεύρα του κι απλώνουν·

σαν έρθει ο θέρος προτιμά να σφυρίξουν τα δρεπάνια στ’ άλλο χωράφι·

σαν έρθει ο θέροςάλλοι φωνάζουνε για να ξορκίσουν το δαιμονικό

άλλοι μπερδεύουνται μες στ’ αγαθά τους, άλλοι ρητορεύουν.

Αλλά τα ξόρκια τ’ αγαθά τις ρητορείες,

σαν είναι οι ζωντανοί μακριά, τί θα τα κάνεις;

αλλά και για πιο προσωπικά ή ιδιωτικα θέματα:

Ο Σεφέρης ήταν και σαν νέος μελαγχολικός και θλιμμένος και ακόμα και τα ποιήματα που μιλάνε γι’ αγάπη ή έρωτα έχουν πάντα μια έμφυτη θλίψη, ένα προαίσθημα τέλους.

Κι όμως ο ίδιος αγάπησε με πάθος τη γυναίκα του, Μαρώ, παρόλο που εκείνη ήταν ήδη παντρεμένη και δε δίστασε να την διεκδικήσει!

 

Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα για τη ζωή και το έργο του, μπορείτε να αναζητήσετε και αυτά:

Ο αδελφός μου, Γιώργος Σεφέρης, της Ιωάννας Τσάτσου-Σεφεριάδη  (βαθιά προσωπικό και ίσως όχι αντικειμενικό αλλά το καλύτερο κατά τη γνώμη μου για να μυηθείτε στον περίπλοκο ψυχισμό του ανθρώπου και του ποιητή Σεφέρη).

Περιμένοντας τον Άγγελο (εκτεταμένο βιβλίο-εγκυκλοπαίδεια με πολλά στοιχεία από έναν από τους πιο έγκριτους μελετητές του Σεφέρη).

Μάριο Βίτι, Φθορά και Λόγος στην ποίηση του Γ. Σεφέρη (ένα από τα πιο εμπεριστατωμένα αλλά ταυτόχρονα ευανάγνωστα έργα για την ποίηση του Σεφέρη από έναν αφοσιωμένο μελετητή).

Ξέρατε ότι ο Σεφέρης εκτός από τα Ποίηματα έχει γράψει και πολλά πεζά (το μυθιστόρημα Έξι Νύχτες στην Ακρόπολη, Δοκίμια (Δοκιμές Α’, Β’, Γ’), κρατούσε ανελλιπώς ημερολόγιο (Μέρες, Πολιτικό Ημερολόγιο), Ποιήματα με ζωγραφιές σε μικρά παιδιά, ενώ έχει δοκιμάσει και τις δυνάμεις του στα Χαϊκού και τα μικρά σκωπτικά ποιήματα, τα Εντεψίζικα!